Bhavesh's Tryst

Little poems & notes created to break the mudane

Saturday, June 18, 2011

 

Quote of T.S.Eliot

Where is the Life we have lost in living? Where is the wisdom we have lost in knowledge? Where is the knowledge we have lost in information? -T.S. Eliot, poet (1888-1965)

 

Quotes of famous persons

Abdul Kalaam........


"It Is Very Easy To Defeat Someone,

But It Is Very Hard To Win Some





Shakespeare.....

"Never Play With The Feelings Of Others

Because You May Win The Game

But The Risk Is That You Will Surely Lose

The Person For A Life Time".





Napoleon........

"The world suffers a lot.

Not because of the violence of bad people,

But because of the silence of good people!"





Einstein.........

"I am thankful to all those who said NO to me

Its because of them I did it myself.."





Abraham Lincoln.........

"If friendship is your weakest point then

you are the strongest person

in the world"





Shakespeare..........

"Laughing Faces Do Not Mean That There Is

Absence Of Sorrow!

But It Means That They Have The Ability To

Deal With It".





William Arthur.........

"Opportunities Are Like Sunrises, If You

Wait Too Long You Can Miss Them".





Hitler.....

"When You Are In The Light, Everything

Follows You,

But When You Enter Into The Dark, Even

Your Own Shadow Doesn't Follow You."





Shakespeare.............

"Coin Always Makes Sound

But The Currency Notes Are Always Silent.

So When Your Value Increases

Keep Yourself Calm and Silent"

A hundred times every day I remind myself that my inner and outer life are based on the labors of other men, living and dead, and that I must exert myself in order to give in the same measure as I have received and am still receiving...... Albert Einstein

Friday, June 17, 2011

 

THE SECOND CHANCE

THE SECOND CHANCE




It was 25th January 2008. Neeta was waiting for her husband Akshaye. It was their marriage anniversary. Things had changed since their marriage. From cute couple they turned into a fighting one. They quarreled everyday on every small thing. Neeta gave up thinking that Akshaye must have forgotten their anniversary and surely won’t be back home on time.



Akshaye too didn’t like how the things were going. She was so loving, so caring before marriage how everything got changed so radically. Yet they still love each other.



It was 4:00 p.m. The bell rang. Neeta was surprisingly happy… Akshaye finally remembered… She ran to open the door. Indeed Akshaye was standing outside. He was smiling and had a bunch of flowers at his hand. The two then started reliving their beautiful days, making up for their quarrels. There was champagne, light music and it was raining a little outside.. Overall the weather too seemed to get romantic along with them.



But the moment came to a slight pause.. The phone in the bedroom was ringing.. Quite agitated Neeta went to pick up the phone. It was a man on the other side...” Hello madam I am calling from the police station. Is it Mr Akshaye Malhotra’s number???”



“Yeah, it is”



There was an accident and a Man. died. We got your number from the man’s purse.We need you to come here and identify the body..”



Neeta’s heart sank. “Whhhhaaat?? B-but my husband is here with me?”



“Sorry madam the accident took place at 3:00 p.m when the man was trying to board a bus”.



Neeta was about to lose her senses. How could this happen? She knew this type of things. She had heard about this. The soul of the person comes to meet you before it parts..She ran to the drawing room.. Akshaye was not there… It is true? Has something that bad really happened to Akshaye??? Has he left her forever??Oh God…had she been given another chance …she would have mended all her faults… She rolled down on the floor awe struck.



Suddenly there was noise from the bathroom.. Akshaye came out …” I forgot to tell u dear my purse was stolen while I was returning home…”

Life might not give u a second chance…..So never waste a moment when u can make up for your deeds.



Live, Laugh, Love, Forget, Forgive


 

સાચુ શ્રાદ્ધ - Sachhu Shraddh

એક મીત્ર મીઠાઈની દુકાને મળી ગયા. મને કહે- ‘આજે માનું શ્રાદ્ધ છે. માને લાડુ બહુ ભાવે એથી લાડુ લેવા આવ્યો છું.’ મારા આશ્વર્યનો પાર ન રહ્યો. હજી પાંચ મીનીટ પહેલાં તો હું એમની માને શાકમાર્કેટમાં મળ્યો હતો. હું કાંઈ બોલું તે પહેલાં ખુદ એ માતાજી હાથમાં થેલી લઈને ત્યાં આવી પહોંચ્યા. મે મીત્રના બરડે ધબ્બો લગાવતા પુછયું- ‘ભલા માણસ, આ શી મજાક માંડી છે…! માજી તો આ રહ્યાં તારી બાજુમાં…!’ મીત્રએ માતાના બન્ને ખભા પર હાથ મુક્યો અને હસીને કહ્યું: ‘દીનેશભાઈ, વાત એમ છે કે માના મર્યા બાદ ગાય- કાગડાને વાસમાં લાડુ મુકવાને બદલે હું માના ભાણામાં લાડુ મુકી એમને જીવતાજીવત જ તૃપ્ત કરવા માગું છું. હું માનું છું કે જીવતાજીવત જ માબાપને સર્વે વાતે સુખી કરો એ સાચુ શ્રાદ્ધ ગણાય!’


એમણે આગળ કહ્યું: ‘માને ડાયાબીટીશ છે. પણ એમને સોસીયો બહુ ભાવે છે. હું એમને માટે સોસીયો હંમેશા ફ્રીઝમાં રાખું છુ. ખાજલી, સફેદ જાંબુ, કેરી વગેરે એમની ભાવતી આઈટેમ છે. તે બધું જ હું એમને ખવડાવું છું. શ્રદ્ધાળુઓ મંદીરે જઈ અગરબત્તી સળગાવે છે. હું મંદીરે જતો નથી. પણ માના સુવાના ઓરડામાં કાચબાછાપ અગરબત્તી સળગાવી આપું છું. સવારે મા ગીતા વાંચવા બેસે ત્યારે માના ચશ્મા જાતે સાફ કરી આપું છું. મને લાગે છે કે ભગવાનનો ફોટો કે મુર્તી સાફ કરવા કરતા ઘરડી માના ચશ્મા સાફ કરવાથી વધુ પુણ્ય મળે છે!’

મીત્રની વાત શ્રદ્ધાળુઓને કઠે એવી છે પણ વાતમાં વજુદ છે. આપણે વૃદ્ધોના મૃત્યુ બાદ શ્રાદ્ધ કરીએ છીએ. જ્ઞાતીને લાડુ દુધપાકનુ જમણ જમાડીએ છીએ. રીવાજ ખાતર ભલે તેમ કરવું પડતું, પણ યાદ રહે ગાય- કાગડાને ખવડાવેલુ કદી ઉપર પહોંચતું નથી. અમેરીકા અને જાપાનમાં પણ સ્વર્ગ માટેની કોઈ ‘ટીફીનસેવા’ હજી શરુ થઈ નથી. માવતરને જીવતાજીવત જ બધાં સુખો આપીએ તે ઉત્તમ શ્રાદ્ધ ગણાય.

એક સત્ય સમજી લેવા જેવું છે. દીકરાઓ ગમે તેટલા શાણા, સમજુ અને પ્રેમાળ હોય તો પણ ઘડપણની લાચારી, પીડા અને અસહાયતાનો તેમને ખ્યાલ આવી શકતો નથી. આંખે દેખાતું બંધ થયા પછી જ અંધાપાની લાચારી સમજાય છે. એ સંજોગોમાં વૃદ્ધોને પૈસા કરતાં પ્રેમની અને ટીકા કરતાં ટેકાની વધુ જરુર પડે છે. આજના તણાવયુક્ત જીવનમાં દીકરાઓને માથે પણ તરેહ તરેહના ટેન્શનો અને જવાબદારીનું ભારણ હોય છે. તેઓ ઈચ્છવા છતાં માબાપની પુરી કાળજી લઈ શકતા નથી. એવા દીકરાઓને કંઈકે માફ કરી શકાય. પરંતુ કેટલાંક યુવાનો પત્ની અને સંતાનોની કાળજી લે છે તેટલી ઘરડા માબાપોની નથી લેતા. સમાજના મોટાભાગના વૃદ્ધો અનેક પ્રકારની અવહેલના ઝીલી (હોઠ ભીડીને) જીવે છે. એવાં દીકરાઓ માબાપને પાશેર ખમણ ખવડાવતાં નથી અને મર્યા બાદ હજારો રુપીયા ખર્ચીને જ્ઞાતીને જમાડે છે. ભાતમાં વહુ અડધી પળી ઘી મુકી નથી આપતી, પણ સ્મશાને ચીતા પર તેના શરીરે કીલો ઘી ચોળવામાં આવે છે. મર્યા બાદ બ્રાહ્મણોને દાન આપવામાં આવે… તીર્થસ્થળોએ જઈ શ્રાદ્ધ કરવામાં આવે. આ બધી અનપ્રોડક્ટીવ એક્ટીવીટી છે. જુની પેઢીના લોકોની એ જર્જરીત મનોદશામાં કોઈ પરીવર્તન આવવાનું નથી. પરંતુ આજના યુવાનો એવા ખોખલા રીવાજને તીલાંજલી આપે તે જરુરી છે.

હમણા જાણીતા શાયર દેવદાસ- ‘અમીર’ની એક પુસ્તીકા હાથે ચડી ગઈ. એમાં રમેશ જોષીનું એક વાક્ય વાંચવા મળ્યું- ‘જયારે હું નાનો હતો અને આંખમાં આંસુ આવતા ત્યારે મા યાદ આવતી. આજે મા યાદ આવે છે ત્યારે આંખમાં આંસુ આવે છે…!” સંતો કહે છે, નાનપણમાં આપણે ચાલી નહોતા શકતા ત્યારે માબાપ આપણી આંગળી ઝાલતા. હવે તેઓ ચાલી નથી શકતા ત્યારે તેમનો હાથ ઝાલવો જોઈએ!

વારંવાર એક વાત સમજાય છે. ઘરડા માબાપને તીર્થયાત્રા કરવા ન લઈ જાઓ તો ચાલશે, પણ તેમનો હાથ ઝાલીને આદરપુર્વક સંડાસ સુધી દોરી જશો તો અડસઠ તીર્થનું પુણ્ય મળશે. કહે છે માબાપ બે વખત રડે છે. એક દીકરી ઘર છોડે ત્યારે… અને બીજું દીકરા તરછોડે ત્યારે. પણ માએ તો જીંદગીભર રડવાનું જ હોય છે. છોકરાં નાના હોય અને જમે નહીં એટલે મા રડે અને એ છોકરાં મોટા થઈને જમાડે નહીં ત્યારે મા રડે છે! સંજોગોની એ વીચીત્ર વીટંબણા છે કે જે બાળકને માએ બોલતા શીખવ્યું હોય એ દીકરો મોટો થઈને માને ચુપ રહેવાનું કહે છે. (જોકે વ્યવહારુતા એમાં છે કે સંતાનો પુછે નહીં ત્યાં સુધી તેમને કોઈ સલાહ ના આપવી. એમ કરવું એ ઘડપણની શોભા પણ છે અને જરુરીયાત પણ)

માતૃપ્રેમ વીશે લોકકવીઓએ ઘણું લખ્યું છે. કવી ધરમશીએ લખ્યું છે- ‘પહેલાં રે માતા… પછી રે પીતા… પછી લેવું પ્રભુનું નામ… મારે નથી જાવું તીરથધામ…!’ પણ હવે સમય અને સમાજ બન્ને બદલાયાં છે. લોકોના વાણી, વર્તન અને જીવનશૈલી પર પશ્વીમની અસર થઈ છે. જે મા દીકરાને ગર્ભમાં રાખે છે તેને દીકરા ઘરમાં રાખવા માંગતા નથી. કવી ગુલાબદાન કહે છે: ‘ગરીબ માની ઝુપડીમાં કોઈ’દી સાંકડ નહોતી થાતી… આજે પાંચ પુત્રોના પાંચ બંગલામાં એક માવડી નથી સચવાતી… તો શરમ, મરજાદ અને સંસ્કૃતી ક્યાં ગઈ જે ગૌરવ આપણું ગણાતી…? આલીશાન બંગલામાં પોષાય આલ્સેશીયન… એક માવડી નથી પોસાતી…!

અમારા બચુભાઈ કહે છે: ‘આણંદના ગોટા અમદાવાદ સ્ટેશને ખાવા મળતા નથી. તેમ જુવાનીના સ્ટેશન પર ઘડપણના દુ:ખોનો અંદાજ આવી શકતો નથી. નર્કની પીડા આપણે અનુભવી નથી.




 

The Pig And The Horse

The Pig And The Horse






There was a farmer who collected horses; he only needed one more

breed to complete his collection. One day, he found out that his

neighbor had the particular horse breed he needed. So, he constantly

bothered his neighbor until he sold it to him. A month later, the

horse became ill and he called the veterinarian, who said:

- Well, your horse has a virus. He must take this medicine for three

days. I'll come back on the 3rd day and if he's not better, we're

going to have to put him down.

Nearby, the pig listened closely to their conversation.

The next day, they gave him the medicine and left. The pig approached

the horse and said:

- Be strong, my friend. Get up or else they're going to put you to sleep!

On the second day, they gave him the medicine and left. The pig came

back and said:

- Come on buddy, get up or else you're going to die! Come on, I'll

help you get up. Let's go! One, two, three...

On the third day, they came to give him the medicine and the vet said:

- Unfortunately, we're going to have to put him down tomorrow.

Otherwise, the virus might spread and infect the other horses.

After they left, the pig approached the horse and said:

- Listen pal, it's now or never! Get up, come on! Have courage! Come

on! Get up! Get up! That's it, slowly! Great! Come on, one, two,

three... Good, good. Now faster, come on.... Fantastic! Run, run more!

Yes! Yay! Yes! You did it, you're a champion!!!

All of a sudden, the owner came back, saw the horse running in the

field and began shouting:

- It's a miracle! My horse is cured. This deserves a party. Let's kill the pig!







Points for reflection: this often happens in the workplace. Nobody

truly knows which employee actually deserves the merit of success, or

who's actually contributing the necessary support to make things

happen.





LEARNING TO LIVE WITHOUT RECOGNITION IS A SKILL!



If anyone ever tellsy ou that your work is unprofessional, remember: amateurs built the Ark and professionals built the Titanic.


Wednesday, June 01, 2011

 

Attitude

Please read carefully and relate with your life....you may enjoy more... That is attitude




1) Heavy rains remind us of challenges in life. Never ask for a lighter rain. Just pray for a better umbrella. That is attitude.



2) When flood comes, fish eat ants & when flood recedes, ants eat fish.Only time matters. Just hold on, God gives opportunity to everyone!



3) Life is not about finding the right person, but creating the right relationship, it's not how we care in the beginning, but how much we care till ending.



4) Some people always throw stones in your path. It depends on you what you make with them, Wall or Bridge? Remember you are the architect of your life.



5) Every problem has (n+1) solutions, where n is the number of solutions that you have tried and 1 is that you have not tried. That’s life.



6) It is not important to hold all the good cards in life. But it’s important how well you play with the cards which you hold.



7) Often when we lose all hope & think this is the end, God smiles from above and says, `Relax dear it’s just a bend. Not the end'. Have Faith and have a successful life.



8) When you feel sad, to cheer up just go to the mirror and say, `Damn I am really so cute` and you will overcome your sadness. But don’t make this a habit coz liars go to hell.



9) One of the basic differences between God and human is, God gives, gives and forgives. But human gets, gets, gets and forgets. Be thankful in life!



10) Only two types of persons are happy in this world. First is Mad and second is Child. Be Mad to achieve what you desire and be a Child to enjoy what you have achieved.


Archives

June 2006   July 2006   July 2007   October 2007   March 2008   April 2008   September 2008   October 2008   October 2010   November 2010   December 2010   January 2011   February 2011   March 2011   April 2011   May 2011   June 2011   July 2011   August 2011   September 2011   October 2011   November 2011   December 2011   January 2012   February 2012   March 2012   April 2012   May 2012   June 2012   July 2012   August 2012   September 2012   October 2012   November 2012   December 2012   January 2013   February 2013   March 2013   April 2013   May 2013   July 2013   August 2013   September 2013   October 2013   November 2013   December 2013   January 2014   February 2014   March 2014   May 2014   July 2014   August 2014   September 2014   October 2014   November 2014   December 2014   January 2015   September 2015   October 2015   November 2015   February 2016   March 2016   May 2016   June 2016   July 2016   August 2016   September 2016   October 2016   November 2016   December 2016   March 2017   April 2017   May 2017   June 2017   July 2017   August 2017   September 2017   March 2018   April 2018   May 2018   June 2018   July 2018   September 2018   January 2019   March 2019   September 2019  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Subscribe to Posts [Atom]